ایران یکی از قدیمی‌ترین تمدن‌های دنیا محسوب میشود و پارچه و لباس هم جزوی از هر تمدن قدیمی است. پوشش اقوام مختلف در ایران از دیدنی‌ترین فرهنگ‌هایی است که گردشگران را به خود جذب می کند. این لباس معمولاً از آداب و رسوم هر منطقه و با توجه به منابع موجود در آن منطقه برگرفته شده است. پوشش محلی معمولاً در شهرها و روستاهای نزدیک به هم تفاوت زیادی ندارد، به این دلیل که فرهنگ آن‌ها به یکدیگر نزدیک است، شرایط اقلیمی مشابه و و منابع موجود تقریباً یکسانی دارند. لباس محلی روستای ابیانه نیز بسیار شبیه لباس محلی اصفهان است. لباس بانوان ابیانه را در مقالۀ طبیعت رنگارنگ در لباس محلی بانوان ابیانه کامل توضیح دادیم و اکنون سعی داریم پوشش مردان این روستای بی‌نظیر را به شما معرفی کنیم.
لباس محلی مردان ابیانه:
لباس محلی مردان ابیانه از اجزای زیر تشکیل شده است:
۱. پیراهن:
پیراهن مردان ابیانه با توجه به وضعیت آب و هوا متفاوت است. پاین پیراهن‌ها شبیه پیراهن مردان گیلان و مازندران است و دارای یقه گرد است که در قسمت پهلوی گردن چاک دارد و آستین آن دارای زیر بغلی یا مرغک می‌باشد.
۲. تمون:
تمون یا همان شلوار مردان ابیانه مشکی رنگ، دارای کمر لیفه‌ای، بلند و با دو پاچه گشاد که گشادی دمپای آن در حدود ۹۰ تا ۱۰۰ سانتی متر است. در قسمت پایینی آن بر اساس مجرد یا متاهل بودن شخص استفاده‌کننده، با نخ مشکی تزئیناتی دوخته میشود. اگر شخص مجرد باشد گلدوزی‌هایی لوزی شکل و در صورت متاهل بودن خط هایی صاف دور پاچه‌ها دوخته میشود.
در قدیم شلوار مردان از پارچه‌ای به نام دبیت دوخته می‌شد و درحال حاضر نیز بعضی از مردان سالخورده همچنان از این نوع پارچه استفاده می‌کنند اما امروزه در دوخت تمون بیشتر از پارچه نخی استفاده میشود.
۳. قبا:
قبا یک روپوش پالتو مانند است که دو طرفش دارای چاک است و در بالای این چاک‌ها جیب قرار دارد که کیسه جیب در زیر قبا و به‌صورت مخفی دوخته میشود. این قبا از پارچه‌های رنگی و راه راه دوخته میشود و دارای یقه چپ و راست است. کناره‌های قبا از بالا تا پایین پارچه دیگری را مثلثی شکل می‌دوزند تا پای دامن قبا گشادتر شود و دو طرف آن بیشتر بر روی هم بیاید.
۴. الخولق (ارخالق):
ارخالق پوششی است که بیشتر مردانی که از لحاظ اجتماعی در طبقات بالاتری قرار داشتند آن را می‌پوشیدند. دلیل استفاده از این پوشش در این است که قبا در حالت بهتری بر روی بدن قرار می‌گیرد.
۵. شال کمر:
شاال کمر مردان ابیانه اغلب به رنگ شیری است و به دست بانوانشان بافته میشود و آن را روی قبا به دور کمر می‌پیچند.
۶. کلاه:
کلاه مردان ابیانه از جنس نمد با ارتفاع کوتاه است که کلگی آن گرد می‌باشد.
۷. پای پوش:
پای پوش مردان ابیانه همان گیوه است که دستباف خودشان می‌باشد.
نکته جالب توجه در روستا که نظر هر بازدیدکننده‌ای را به خود جلب می‌کند، پایبندی ساکنان روستا به پوشاک سنتی‌شان می‌باشد. اهالی ده اعم از تحصیل‌کرده، کم‌سواد، پزشک و …، در بازگشت به روستا، خود را ملزم می‌دانند که لباس محلی خود را بپوشند.
نظرات کاربران