مجید اخوان خرازیان یکی از تولیدکنندگان و فروشندگان قدیمی صنعت نساجی و به صورت تخصصی در حوزه شال و روسری است.
او که مالک برند MAK نیز می‌باشد، در گفتگو با خبرنگار ما گفت: بعد از انقلاب با توجه به نیاز خانم‌ها به روسری و کمبود آن در بازار، فعالیت در زمینه تولید روسری را آغاز کردم. آن زمان پارچه‌های نخی ساده را خریداری کرده و در خانه کار رنگ کردن، برش زدن و دوختن آنها را انجام می‌دادیم.
اخوان ادامه داد: پس از آن در رشته مدیریت بازرگانی تحصیل کردم و تولید شال و روسری را ادامه دادم. البته با توجه به اینکه فروش و پخش محصولات هم برعهده من است هیچ وقت خودم کارخانه‌ای برای تولید نداشتم، بلکه جنس مورد نظر را به کارخانه‌های مختلف سفارش بافت می‌دهم.
محدودیت مواد اولیه، عامل بازدارنده رقابت با روسری‌های خارجی
او در مورد سابقه فعالیت‌های خود گفت: سال‌ها پیش دو نوع شال نخی را برای اولین بار در ایران سفارش داده و تولید کردم و خوشحالم که می‌بینم کارخانه‌های دیگر هم این بافت را یاد گرفتند و به تولید آن پرداختند. البته عده‌ای از فروشنده‌ها هستند که سال‌ها بعد از ما کار خود را با واردات روسری شروع کردند و حالا از ما خیلی جلوتر هستند. چون ما از نظر امکانات بسیار در مضیقه هستیم و کارخانه‌ها با وجود اینکه توان بافت مشابه خارجی را دارند، به دلیل محدودیت مواد اولیه نمی‌توانند با محصولات خارجی رقابت کنند.
اخوان در گفت و گو با هنرآنلاین افزود: پارچه مناسب در ایران کم است و پارچه روسری ساتن از کشورهای دیگر وارد می‌شود. تولیدکننده‌ها با استفاده از ماشین‌آلات جدیدی که وارد کرده‌اند روی آنها چاپ می‌زنند، اما مشکل نقدینگی باعث می‌شود از نظر مقدار واردات پارچه هم محدودیت داشته باشند. از سوی دیگر تنوعی که هر روز در تولیدات چینی ایجاد می‌شود رقابت با آنها را مشکل کرده است. تولیدکننده‌های چینی امکانات خوبی برای وارد کننده ایرانی در نظر گرفته‌اند و با چک‌های بلند مدت جنس خود را به آنها می‌فروشند. این موضوع باعث شده تولید در داخل کشور هر روز سخت‌تر شود و آینده خوبی برای صنعت نساجی وجود نداشته باشد.
این تولید کننده در مورد انواع شال و روسری موجود در ایران گفت: شال‌های نخی که صد درصد کتان و نخ است و شال‌های معروف به کج راه که جنس آن پلی استر و ویسکوز است و اصل آن ترک بوده ولی الان ۹۰ درصد آنها در ایران و به نام ترک عرضه می‌شود. همچنین شال حریر و کتان که روی آنها چاپ انجام می‌شود و روسری نخی و ساتن هم موجود است که پارچه ساتن از کشورهای خارجی وارد می‌شود. علاوه بر اینها انواع روسری و شال ابریشم طبیعی یا مصنوعی هم وجود دارد که توسط خانم‌های هنرمند روی آنها چاپ دستی باتیک انجام می‌شود.
او با اشاره به تنوع موجود در جنس روسری و شال گفت: کارخانه‌های مختلف با اندکی تغییر در جزییات پارچه می‌توانند اجناس متنوعی تولید کنند. اما زیاد بودن تنوع گاهی اوقات برای تولید کننده خوب نیست چون بازار ما محدود به ایران است و از نظر تعداد محدودیت داریم، پس ممکن است طرح و جنس‌های مختلفی که تولید شده به موقع فروش نرود و باقی بماند. اما تولیدکننده چینی به خاطر ارتباط با کشورهای مختلف محصولات خود را در تیراژ بالا تولید می‌کند و اگر ما ۱۰۰ عدد هم از یک طرح خریداری کنیم آنها می‌توانند بقیه را به کشورهای مختلف صادر کنند و به همین دلیل قیمت تمام شده محصول برای آنها ارزان تمام می‌شود.
مراقب میزان پلی‌استر روسری‌ها باشید
اخوان افزود: موردی که بسیاری از خانم‌ها به آن توجه نمی‌کنند جنس روسری است. بسیاری از روسری‌ها پلی‌استر یا صد در صد پلاستیک هستند و از نظر پزشکی جریان الکتریسیته آنها روی مو اثر منفی می‌گذارد. اما کارخانه‌ها توانسته‌اند پارچه پلی‌استر را آنقدر نرم کنند که مردم فکر کنند جنس آن نخ است. با توجه به اینکه روسری نخی چروک می‌شود خانم‌ها فکر می‌کنند هر روسری که چروک نمی‌شود جنس بهتری دارد، اما جنس آنها پلاستیک است و از نظر بهداشتی مناسب نیست.
هزینه‌های سنگین گمرکی، بلای جان صنعت تولید روسری
او با اشاره به تولیدات کارخانه‌ها گفت: بعضی از کارخانه‌ها تولیدات خود را به انواع خاصی از پارچه محدود کرده‌اند و حاضر نیستند در کار خود نوآوری به خرج دهند یا توان بیشتری برای تولید اجناس نو صرف کنند. علاوه براین ماشین آلات جدید هم وارد نشده و به دلیل گمرکی زیاد ماشین آلات و قطعات آنها، کارخانه‌ها به روز نیستند.
اخوان در مورد طرح روسری‌ها گفت: بیشتر طرح‌ها کپی شده از محصولات خارجی هستند و کم پیش می‌آید که طرح‌های داخلی استفاده شوند. حتی طراحانی هم که مشغول فعالیت در این زمینه هستند معمولا همان طرح‌های خارجی را کپی می‌کنند.
او ادامه داد: امیدوارم مسئولین به فکر تولید داخلی باشند. امروزه ترکیه یکی از تولید کننده‌های بزرگ صنعت نساجی است و امکاناتی که دولت آنها در اختیار تولیدکننده قرار داده کمک بزرگی به این صنعت بوده. ولی ما در ایران از حمایت مسئولین و بانک‌ها برخوردار نیستیم. برای واردکردن ماشین‌آلات باید گمرکی زیادی پرداخت کرد و کارخانه‌ها برای به‌روز کردن دستگاه‌ها با مشکل مواجه هستند.
نظرات کاربران